Araştırma; Romalılar narkotik bir bitki olan Kara Banotu kullanıyorlardı

İçi boş bir kemikte bulunan narkotik bir bitki Roma medeniyetine yeni ışık tutuyor . Siyah henotu ( Hyoscyamus niger ), biyologlar tarafından iyi bilinen bir bitkidir. Avrupa ve Asya’da yetişir ve tütün ve aşırı derecede zehirli patlıcangillerle akrabadır . Akrabaları göz önüne alındığında, siyah henotu’nun hem narkotik hem de psikoaktif bir madde olarak kullanılabilmesi şaşırtıcı değildir .

Arkeologlar da bu maddeye oldukça aşinadır çünkü onu Roma yerleşkeleri de dahil olmak üzere her türlü yerleşkede bulmuşlardır. Bu cezbedici bir bulgudur: bir yandan, Romalıların bu bitkiyi özellikleri için kullandıklarını gerçekten çıkarmak istersiniz, ancak diğer yandan, bitki aynı zamanda bölgede doğal olarak yetişir, bu nedenle tohumlar doğal olarak yayılmış olabilir.

Ancak şimdi, kesin kanıt bulundu: içi boş bir kemiğin içinde saklı bir tohum yığını.

Araştırmanın baş yazarı, Freie Universität Berlin’den Dr. Maaike Groot, “Bitki yerleşim yerlerinde ve çevresinde doğal olarak yetişebildiğinden, tohumları insan müdahalesi olmadan doğal olarak arkeolojik alanlara ulaşabilir,” diyor. “Bu yüzden arkeobotanik çalışmalarda genellikle yabani bitkiler/yabani otlar arasında sınıflandırılır.”

Groot ve meslektaşları , bugün Hollanda’da bulunan Houten-Castellum adlı kırsal bir Roma yerleşiminde çalışıyorlardı . Diğer bölgelerde olduğu gibi, her çeşit siyah banotu tohumu buluyorlardı. Ancak diğer yerlerden farklı olarak, açıkça bir yığın olan bir şey buldular: içi boş bir kemik.

Kemik kap, huş ağacı kabuğu katranıyla mühürlenmiş içi oyulmuş bir koyun veya keçi uyluk kemiği , yüzlerce siyah banotu tohumu içeriyordu. Bu bulgu, yakınlarda bulunan bir siyah banotu çiçek salkımıyla birlikte, bitkinin Houten-Castellum sakinleri için önemli bir öneme sahip olduğunu gösteriyor.

Groot, “Bulgu benzersizdir ve Roma Hollandası’nda siyah banotu tohumlarının kasıtlı olarak kullanıldığına dair açık bir kanıt sunmaktadır” diyor.

Kara henotu’nun arkeolojik bağlamlarda diğer tıbbi bitkilerle ilişkilendirilmesi, kasıtlı kullanımını daha da desteklemektedir. Örneğin, Almanya’nın Neuss kentindeki Roma kale hastanesinde, kara henotu tohumları çemen otu, mine çiçeği, adi kantaron, adi sarı kantaron, dereotu ve kişnişin yanında bulunmuştur. Bu, bu bitkilerin terapötik özellikleri için sistematik bir şekilde kullanıldığını göstermektedir.

Groot, “Çalışmamız, arkeobotanik topluluklarda doğal olarak bulunan bir ot ile insanlar tarafından bilerek kullanılan bir bitki arasındaki ayrımın nasıl yapılacağı tartışmasına katkıda bulunuyor” diye ekliyor. “Kara banotu ile ilgili gelecekteki bulguların, bulgunun bağlamı ve diğer tıbbi bitkilerle ilişkisi dikkate alınarak incelenmesi gerektiğini savunuyoruz.”

Kemik, bitkiler ve tarih

19. yüzyıl Almanya’sında siyah banotu’nun eczanede hazırlanması. Günümüzde bitki nadiren kullanılıyor. Resim Wikimedia Commons’tan alınmıştır. Yaklaşık 7 cm (3 inç) uzunluğundaki kemik silindir, her iki ucundan kasıtlı olarak işlenmiş ve huş ağacı kabuğu katranı tıkaçla kapatılmıştır. İçindeki tohumlar siyah banotu olarak tanımlanmıştır ve kap muhtemelen başlangıçta 1.000’den fazla tohum içeriyordu. Tıkacın analizi, Orta Paleolitik’ten beri aletleri saplamak ve çanak çömlekleri mühürlemek için kullanılan bir malzeme olan huş ağacı kabuğu katranının varlığını ortaya koymuştur.

Kemik kap, MS 70-100’e tarihlenen bir su çukurunda, kısmi bir inek iskeleti ve bir değirmen taşının parçalarıyla birlikte keşfedildi. Arkeologlar, bu nesnelerin bir terk etme teklifinin parçası olduğuna inanıyorlar – bir alan veya yapı kasıtlı olarak terk edildiğinde veya hizmet dışı bırakıldığında yapılan nesnelerin veya malzemelerin ritüel bir şekilde bırakılması. Bu, siyah banotu tohumlarının bırakılmasında ritüel bir unsur olduğunu gösteriyor.

Ancak, Plinius gibi Klasik yazarlar bitkinin tıbbi uygulamalarını tartışmış ve Roma dünyasında eğlence amaçlı olmaktan çok tıbbi amaçlı kullanılmış olabileceğini öne sürmüşlerdir. Bunun ritüel bir bileşen içerip içermediği veya iki kullanımın ayrı olup olmadığı net değildir. Ancak, günümüz İtalya’sında anlatılan bu tür Roma uygulamalarının Roma İmparatorluğu’nun çevresindeki kırsal topluluklara kadar yayılmış olması dikkat çekicidir.

Bitkinin neden ve nasıl kullanıldığını hâlâ tam olarak bilmiyoruz, ancak en azından kullanıldığını biliyoruz. Houten-Castellum keşfi, insanlar ve bitkiler arasındaki karmaşık ilişkinin ve antik toplumların doğal kaynakları çeşitli amaçlar için kullanma biçimlerinin bir kanıtıdır. Günümüzde genellikle sıradan bir ot olarak görülen kara banotu, antik kültürlerin tıbbi ve ritüel uygulamaları hakkında çok şey ortaya çıkarabilir.

Çalışma Antiquity dergisinde yayımlandı .