Güney İngiltere’deki Hertfordshire Üniversitesi’nde bir Kaspar araştırmacısı olan Ben Robins, böylesine ılımlı ilerlemelerin çocuklara otizm spektrumunda sosyalleşmeyi öğreneceğini umuyor.
Robins, “Her otistik çocuk çok farklı ama en çok robotlara açık” diyor Robins. “Kaspar tahmin edilebilir, yani hiç sürpriz olmadığı için çocuklar güvenilir bir çevre yarattığını düşünüyor.”
Robins, yaklaşık 200 yılda yaklaşık 200 çocuğun katıldığı klinik araştırmalarda Robot Kaspar’ın, otistik öğrencileri aperitif zamanlarda yemek yemelerini, sarılmalarını ve en önemlisi akranlarıyla iletişim kurmada güvenli bir yer bulmalarını sağladı. – spektrumdaki pek çok kişi için göz korkutucu bir görev.
Otistik çocuklar için stresli olabilen, nüans ve karmaşıklığı geniş olan, insan yüzüdür. Genellikle detaylara verilen kayda değer duyarlılıklarla birlikte akut endişe yaşarlar ve insan etkileşimi ile karşı karşıya kaldıklarında felç noktasına boğulabilirler. Alternatif olarak, bir robotun öngörülebilirliği, duygusal yargının eksikliği ve dipsiz sabır otistik çocuklara duygusal ipuçlarını sosyalleştirmek ve anlamak için sürekli baskılardan kurtulma sağlayabilir.
Kaspar, her yıl giderek artan sayıda otizm vakası saydığından, otistik çocuklar için yardımsever robotların önemli bir kadrosunun kıdemli bir araştırmacısı. Araştırmaya hız kazandı.
Son on yılda bir buçuk yılda gelişmiş ülkelerde otizm yükselişinde özellikle şiddetli olmuştur. Dünya Çapında Hastalık Kontrol ve Koruma Merkezleri (CDC), dünya çapında yüzde 70’i aşkın bir süredir otizm ile yaşıyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde CDC, 68 çocuğun birinde otizmi olduğunu ve her kız için beş erkek arasında cinsiyet oranının bulunduğunu tahmin etmektedir.
Bununla birlikte, nedeni bir sır olarak kalır. Uzmanlar, daha yüksek sayıların daha yüksek farkındalık düzeylerine, daha iyi teşhislere veya genetik veya çevresel biyolojik faktörlere bağlı olabileceğini söylüyorlar.
Büyümekte olan farkındalık, okullara daha fazla yer verilmesi anlamına geliyor ve bugün birçok robotik kulübü otizm bölümlerine ev sahipliği yapıyor. Ancak, ilerleme karşısında, birçok uzman, otistik insanlar için bilgisayar yardımlı yardım araçlarındaki eğilimin, daha hızlı ve daha çevik olan ancak aynı zamanda düzenlemelerle klinik araştırmacılardan daha az ilgilenen teknoloji şirketleri tarafından yönetildiğini düşünüyor.
Robins, tamamen özerk bir yardımcı robot yaratma yarışında şirketlerin Isaac Asimov’un robotik ilk yasasını ihlal edebileceğini söylüyor: Robot, hastayı yaralamamalı.
“Kullanıcılar teknoloji daha önemlidir; Robotlar, teknisyenden gelmemelidir, “diyor Robins, robotların yalnızca profesyonellerin yerini alması, asla değiştirmesinin tamamlanmaması gerektiğini ekliyor.
Bir terapist dahil olsa bile, robot-insan etkileşimi, çocukların refahını titizlikle korumak için hassas denetim gerektirir. Robinler, dürüst ve gerçek anlamda bir hataya neden olabilecek otistik çocuklar hakkında veri topluyorlar. Otistik bir çocuğun Facebook ve Twitter gibi şirketlerin umutsuzca mahremiyeti ihlal etme ve para kazanma girişiminde bulunduğu bir dönemde, hepsi bir altın veri haritası sağlayabilecek hayatlarının ve ailelerinin kişisel bilgilerini paylaşma konusunda aynı sıkıntıya sahip olmayabilir.
Çocuğa robotik etiğin farkında olarak rehberlik etmek için bir terapiste de ihtiyaç vardır. Örneğin, çocuk robotu bir tür köle olarak görmeyi öğrendiyse, o zaman bu model insan-insan ilişkilerine aktarılabilir. Saldırı yapılırsa, Kaspar dönüp “hayır” diyebilecek şekilde programlanmıştır. Fakat Kaspar her zaman daha hafif bir tokat hissetmez; bu noktada öğretmenin müdahale etmesi ve “bu tür” yanıtı teşvik etmek için düğmeye basması gerekir.
On yıllardır otizm spektrumu konusunda çocuklar ve meslektaşları ile birlikte çalışan University of Montreal’de çalışan Laurent Mottron, tüm etik sorunların, robotların yasadışı fiyatlandırmasıyla, makine başına binlerce dolara, değerli araştırma ve finansman kaynakları.
“Montreal grubunda, otistik bir çocuk için maliyeti olan şeylerin işe yaramayacağına dair bir sözümüz var,” diyor Mottron. Otistik çocukların “ortak dikkat” lerini, başkalarıyla bilgi ve çıkar paylaşma becerisini geliştirmesine yardımcı olmak için diğer alternatif terapilerin gösterildiğini de ekliyor.
Mottron, daha derin bir seviyede, birçok robot şirketinin yanlış yönlendirildiğine, çünkü otizm hakkında nöronormatif toplumsal damgaları güçlendirdiklerine inanıyor. Otistik insanlarda zihinsel engellerin olduğu geleneksel inanışa karşı uzun zamandır savundu. Toplum, çocuğun değil, toplumun homoseksüellik fikrini “düzeltme” ihtiyacı olan bir hastalık olarak attığı gibi, otistik çocukların benzersiz özelliklerini kabul etmeyi öğrenmesi gerektiğini söylüyor.
Otistik çocuklar standart testlerde kötü performans gösterebilir veya “genç yaşta herhangi bir şey öğretilmeye gönülsüzdür ancak otistik zihin yönlendirilir ve daha güvenilir, daha şeyler yapılandığında daha yapılandırılmış bir bilgi alt bölümü ile uğraşırken gelişebilir” katı bir şekilde ilişkilendirilir “diyor Mottron.
Araştırmalar, kalıplara ve bulmacalara yönelik otistik bilişsel eğilimin bilimsel yeteneğe bağlı olabileceğini gösteriyor. 2011’de Cambridge Üniversitesi araştırmacılar , çocukluk otizminin, benzer boyuttaki diğer Hollanda şehirlerinde olduğu gibi, Eindhoven’ın Hollanda teknoloji merkezinde iki ila dört kat daha yaygın olduğunu tespit ettiler. Diğer çalışmalar Silikon Vadisinde benzer eğilimleri buldu .
Otistik bilim insanlarının şu anda MİT’deki ve dünyanın en prestijli robotik programlarının birçoğundaki nevrotypiksel muadilleriyle birlikte çalıştıklarını söyleyen Mottron, “Ben robotikte otistik rolün kendilerinin robotlar haline gelebileceğini düşünüyorum” diyor.
MIT Medya Laboratuvarı’nda Ognjen Rudovic, Otistik çocuklar için otizmli insanlara marjinalleşmeden ziyade, bilişsel farklılıklarından dolayı takdir edilmeleri gerektiğini düşünmesine yardımcı olmak için, AI ile donatılmış yardımcı robotlar geliştiriyor.
Rudovic, yalnızca uzaktan kumanda edilmekle kalmayacak, aynı zamanda kameralar, mikrofonlar ve terapistlerin ve akranların otistik çocukların ifade edemediği deneyimleri anlamalarına imkan tanıyan küçük bir sensörlü saati olan bir robot öngörüyor. Umut, bir gün “objektif” ortamın, otistik ve nörografik bir çocuğun robotu kullanarak birbirlerinin sözlerini ve hareketlerini tercüme etmesini sağlayacak olması.
Rudoviç, “Robotlar bugünkü iletişim biçimini kaçınılmaz biçimde değiştirecek ve bunun daha iyi olacağını söyleyecek kadar iyimserim” diyor Rudoviç.
Klinik çalışmalar ölçekte küçük kalmaya devam ettiği için bu gelecek hala yıllar uzaktayken. Rudovic, yaşları 2-14 arasında değişen yaklaşık 37 çocuğu inceledi ancak robotik ve yapay zeka alanlarının ivme kazanması nedeniyle daha fazla ailenin ileri robotik tedaviye açık olmasını umuyor.
“İnsanlık duygularının çok şaşırtıcı olduğunu ve herkesin onları farklı bir şekilde yaşadığını akılda tutmalıyız; bu nedenle robotların iç duygularımızı okuyabilmelerini ve bunlara erişmelerini beklemek çok zor bir hedeftir.”
Rudoviç, daha iyi bir hedef, etkileşimleri “nesnel” olarak izleyen ve “otistik-nöro-termal bölünmeyi köprülemeye” yardımcı olmak için konuşmalardaki boşluklarda “müdahale eden” bir robot olabilir diyor.
Rudoviç, “Müdahale, diğer insanlara karşı daha fazla hoşnut olacak bir şeyler söylemenin veya yapmanın başka bir yolu olduğunu bize bildirecek kadar ayrı olmalı” dedi. Bence bu, yalnızca otistik ve nöro-termik insanlar arasındaki iletişimi, ancak tüm insanlar için geçerli değil, durum ne olursa olsun. ”
Yorumlar
0 Yorumlar
