Romalılar taş döşeli yollarını onarmak için erimiş demir kullandılar

MS 79’da Vezüv yanardağı patladı, binlerce insanı öldürerek Pompeii şehrini yok etti. Ancak ölümcül sıcak kül ve lav da antik kenti ve sakinlerinin kalıntılarını korumaya yardımcı oldu . Yeni bir çalışmada arkeologlar, yolun derinliklerine erimiş demir dökülmesini içeren daha önce bilinmeyen bir Roma caddesi tamir yöntemini ortaya çıkardılar.

Çukurlar: eski bir problem
Yüzyıllar boyunca, Roma’nın düşmanlarına göre en büyük avantajlarından biri, büyük ve karmaşık taş döşeli yol ağıydı. İskoçya’daki Forth Firth’ten iç kesimlere kadar Kuzey Afrika, bu ikonik yerlerin kalıntıları günümüzde hayatta kalmıştır – ve bazı durumlarda bugün bazı modern yolların temelini bile oluşturmuştur.

Tüm Roma yolları bu vesileyle çeşitli uzmanlar çalıştıran Roma ordusu tarafından yapıldı. MS 3. yüzyılda yaşayan bir Roma senatörü olan Paternus’a göre, lejyonerlerin yeni vali veya procurator adına bir Roma yolu inşa etmekle görevlendirilirken yapacakları ilk şey ‘agrimensor’ kullanmak olacaktır. Bunlar, yolun planını belirlemek için ölçüm cihazlarını kullanarak tüm anketleri yapan arazi etmenleridir. Ardından, ‘kurtarıcılar’ veya toprak rampaları, yolun inşa edileceği araziyi, ardından ‘Mensores’ veya ardından Roma yolunu inşa etmenin çeşitli aşamalarını ölçen miktar ölçerler seviyelendirirdi.

Roma yol çalışmaları gerçekten çok karmaşıktı ve Amerikan Arkeoloji Dergisi’nde yayınlanan yeni bir çalışmadan öğrendiğimiz gibi bakımları farklı değildi . Pompeii’nin sokaklarında yapılan 2014 araştırmasında, Massachusetts Amherst Üniversitesi’ndeki ve Austin’deki Teksas Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, şehrin en önemli caddelerinin kaldırım taşları arasında ve altında sürekli demir bulduklarında şaşırdılar.Yazarlar,

Kaldırım taş sokaklarının zaman, para ve fırsat açısından maliyetleri üzerine yapılan son araştırmalar, bu yeni onarım sürecinin ekonomik bağlamını sağlıyor ve uygun bir alternatif olması için demir ve demir cürufunun kullanılmasının uygun bir alternatif olduğunu gösteriyor”

deiyor. Diğer büyük şehirlerde olduğu gibi, Pompeii’nin sokaklarının çoğu da taş döşenmiştir. Bununla birlikte, arabaların günlük bazda geçişi, taşları bugün aşındıran derin delikler ve çıkıntılar oluşturan aşındırmıştır. Aslında, bir buçuk yüzyıldan fazla bir süre önce, Amerikan hicivci Mark Twain, şehir yetkililerinin Pompeii’deki yolsuzluklarla ilgili şikayetlerini şu boşluklara dayandırdı:

İki yüz yıl boyunca en azından kaldırımların nasıl tamir edilmediğini kendi gözlerimle görmedim! – Beş ve hatta on santim derinliğinde rutubetli kâğıt mükelleflerin neslinin araba tekerlekleri tarafından kalın kaldırım taşlarına nasıl giyildi? … Keşke Pompeii’de en son ofisinin ismini bilsem de ona bir şans verebilseydim. Bu konuyu hissetmekle konuşuyorum, çünkü ayağımı bu rutilerden birinde yakaladım ve ilk zayıf iskeleti gördüğümde üzerime gelen üzüntü, küller ve lavlara yapışmış olabilir.

Her ne kadar Romalılar kamu işlerinde oldukça ilerlemiş olsalar da (ve yolsuzluk gerçekten de Roma toplumunda bir problemdi), Twain belki de bu dönemde ne kadar karmaşık yol onarımının olabileceğinin farkında değildi. Caddeyi temizlemek çoğu durumda söz konusu değildi – sadece çok pahalı ve zaman alıcıydı. Dar bir cadde hasar gördüyse, uzmanlar caddeyi temizlemeyi bitirene kadar trafik aylarca engellenebilir.

Pompei’de en azından Romalılar sorunlarına yaratıcı bir çözüm geliştirdiler. Şehrin mühendisleri demiri erimiş bir duruma getirdi, ardından malzemeyi aşınmış parke taşlarının üzerine, altına ve altına döktü. Şehirde bugüne kadar yüzlerce bireysel sokak onarımı keşfedildi.

Erimiş demir, taş, topraklanmış pişmiş toprak ve seramik gibi diğer dolgu malzemelerinin yanına dökülmüştür. Metal soğuduktan sonra, bütün pürüz tamamen delik doldurmak ve örtmek için katılaşmıştır. Arkeologlara göre, bu yöntem bir caddeyi temizlemekten çok daha ucuz ve daha hızlıydı.

Romalıların bu gibi onarımları nasıl yaptıkları tam olarak belli değil, ancak araştırmacıların bazı ipuçları var. Ütünün, Roma fırınlarının barındırabileceği bir sıcaklık olan yaklaşık 1.600ºC’ye ısıtması gerektiğini biliyoruz. Caddenin tamir gerektirmeyen bölümlerinde demir damlacıkları bulundu, bu da taşıt sırasında yanlışlıkla dökülmesini ve muhtemelen kölelere mahsustur.

Gelecekte, araştırmacılar kaynağını bulmak için demirin kimyasal bileşimini sokak kaynaklarından analiz etmeyi umuyorlar. Ayrıca daha fazla Pompeii caddesini de araştırmak istiyorlar.