Unutmakta, hatırlamaktan daha çok çaba harcanır.

Bir şeyleri düşünmeden ve hatta otomatik olarak hatırlıyor ve unutuyoruz. En son hafıza araştırmasına göre, insanlar önceliklerini alma başarısızlığı, parazitlenme ve anıları saklamadaki başarısızlık nedeniyle değil, kasıtlı olarak unutarak da unuturlar. Şimdi, yeni bir çalışma, gönüllü olarak bir hatıra bırakmanın, buna bağlı kalmaktan daha fazla iş gerektirdiğini gösteriyor.

Anılarımız fotoğraf gibi statik değil. Bunun yerine, beyin her hatırlandığında bir anıyı yeniden inşa eder – ve bu onu değiştirmek için bir fırsat penceresi yaratır. On yıllardır, bilim adamları, dikkatini hafıza oluşumu sırasında istenmeyen deneyimlerden uzaklaştırarak, bir hatayı kasıtlı olarak atmanın mümkün olduğunu biliyorlardı, böylece hafıza oluşturulduktan sonra geri alınmasını bastırıyorlardı.

Örneğin, İsveç’teki Uppsala Üniversitesi’ndeki araştırmacılar tarafından yapılan bir araştırma , hafızanın katılaşması için yeniden birleştirme sürecinin kesilmesi durumunda korku hafızasının etkisiz hale getirilebileceğini buldu. Yakın zamanda yapılan bir başka araştırma, bu kez İskoçya’daki St. Andrews Üniversitesi’ndeki bilim adamları tarafından yürütülen bir hatıra silinemediğinde bile daha az kişisel veya acı verici hissetmenin sağlanabileceğini buldu

Çalışmanın kıdemli yazarı ve University of Texas’taki bir araştırmacı olan Jarrod Lewis-Peacock, “Travmatik hatıralar gibi uyumsuz tepkileri tetikleyen hatıraları atmak isteyebiliriz, böylece yeni deneyimlere daha adaptif yollarla cevap verebiliriz” diyor.

Onlarca yıl süren araştırma, bir şeyi gönüllü olarak unutabilmemizin mümkün olduğunu, ancak beynimizin bunu nasıl yaptığını sorguladığımızı göstermiştir. Anıların nasıl zayıfladığını ve bunu kontrol etmenin yollarını tasarladığımızda, insanların kendilerini istenmeyen anılardan kurtarmasına yardımcı olmak için tedavi tasarlayabiliriz.

Texas Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, sahnelerin ve tarafsız yüzlerin görüntülerini hatırlaması veya unutması talimatı verilen sağlıklı , genç yetişkinlerle çalıştı . Çalışma boyunca, araştırmacılar beyin aktivite modellerini tanımlamak için nörogörüntülemeyi kullandılar. Sonuçlar unutulmuş görüntülerin ventral temporal korteksin aktivasyonu ile hatırlanan görüntülerden daha güçlü olduğunu göstermiştir. Etkili olmak için, bu aktivasyon çok fazla olmamalıdır e – unutmanın görsel korteks orta derecede aktif hale getirildiğinde en başarılı olduğu durumdur.

“Bu unutkanlık mekanizması için orta derecede bir beyin aktivitesi kritik öneme sahip. Çok güçlü ve hafızayı güçlendirecek; Çok zayıf ve bunu değiştirmeyeceksiniz, ”dedi. Texas Üniversitesi’nden araştırmacı ve çalışma lideri yazar Tracy Wang bir haber bülteninde.

“Önemli olan, hafızanın aktivasyonunu artıran ve bu aktivasyonun ‘orta seviye’ tatlı noktaya ulaştığı zaman, bu tecrübenin daha sonra unutulmasına yol açan unutama niyeti.”

Yeni çalışma, istenmeyen bilgilerin bastırılması yerine, aktivasyonun da uygun bir unutkanlık stratejisi olabileceğini öne sürüyor. Yazarlar aynı zamanda görsel dikkatin gönüllü kontrolü ile hatıraların uzun süreli depolanması arasında yeni bir bağlantı belirlemiştir.

Lewis-Peacock, “Beynimizdeki bu mekanizmaların farklı türdeki bilgilere nasıl tepki verdiğini öğreniyoruz ve unutmak yeteneğimizi nasıl kullanacağımızı anlamadan önce bu çalışmanın daha fazla araştırılması ve çoğaltılması gerekecek” dedi. “Beyindeki dikkat kaynağına değil, manzarasına bakıyoruz.”