Geçen yüzyılda, bilimsel atılımlar bir dizi kanseri daha az ölümcül bir hastalık haline getirmiştir. Bu yılki fizyoloji ya da tıp alanında Nobel Ödülü, böyle bir ilerleme için iki bilim insanına verildi.
James Allison, Texas Üniversitesi’nde MD Anderson Kanser Merkezi’nde ve Kyoto Üniversitesi’nden Tasuku Honjo’ya “negatif bağışıklık düzenlemesinin engellenmesiyle kanser tedavisini keşfettikleri için” ödüle layık görüldü. İşte onların nedenini anlamak için bilmeniz gerekenler. Araştırma çok önemlidir.
Kanser bir virüs veya bakteri olsaydı, daha kolay dövülürdü. Bağışıklık sistemimiz, dış tehditleri önlemek için milyonlarca yıldan beri gelişmiştir ve modern tıp, bu tür davetsiz misafirlere saldırmak için başka dış yollar bulmuştur.
Sorun şu ki, kanser vücudun kendi hücrelerini yok eden hücrelerden oluşuyor. Bu yüzden radyasyon ve kemoterapi gibi tedaviler gelişigüzel olma eğilimindedir. Kanser hücrelerine ve sağlıklı hücrelere saldırırlar. Cerrahi daha seçici olabilir, ancak her zaman tüm kanser hücrelerinden kurtulamaz. Ve kandaki gibi bazı kanserlerde, ameliyat kullanmak mümkün değildir.
Bilim adamları, 100 yıldan uzun bir süredir vücudun kendi bağışıklık sistemini kanser hücrelerine saldırmak için kullanacak yollar bulmaya çalışıyorlar. Strateji mantıklı: Neden işi yapmak için bu zarif ve iyi tasarlanmış sistemi kullanmıyorsunuz?
Bağışıklık sistemimizin T hücrelerini düşünün. “Kendi” hücrelerini “kendiliğinden olmayan” hücrelerden ayırmak için reseptörleri vardır. Eğer bilim adamları sadece kanser hücrelerini “kendiliğinden” olmayan hücreler olarak tanıyacak ya da farklılaşma yeteneğini ortadan kaldıracak T hücrelerini ayarlayabilirlerse, yeni bir kanser tedavisi türüne sahip olacaklardır.
Ancak biyoloji karmaşıktır. Allison ve Honjo ortaya çıkıncaya kadar, bilim adamları T-hücrelerinin, bağışıklık sistemine saldırganlara saldırmak ve bedenin kendi hücrelerine zarar vermemek için karmaşık dengede tutulan fren ve hızlandırıcılara sahip olduğunu keşfetmişti. Yine de, hiçbir girişim, bağışıklık sistemini kansere saldırmak için kullanacak bir yöntem sunmamıştır.
1990’larda, Berkeley’deki Kaliforniya Üniversitesi’ndeki Allison, T-hücrelerinin aktivitesinde bir kırılma olarak hareket eden CTLA-4 adlı bir reseptör üzerinde çalışıyordu. CTLA-4 reseptörünü güçlendirmek için kullanılan ilaçlar, aşırı aktif bağışıklık sistemi olan kişileri tedavi etmek için halihazırda incelenmiştir. Allison, reseptörü geliştirmek yerine, bilim adamlarının aktivitesini engellemeye çalıştığı zaman ne olacağını merak etti. Bu T-hücrelerinin daha aktif hale gelmesine ve kanser hücrelerine saldırmasına neden olur.
Sezgisi sonuç verdi. Hastalıklı fareler üzerinde yapılan ilk çalışmalar, T hücrelerinin gerçekten de kansere saldırabildiğini göstermiştir. İlaç endüstrisi ilgilenmedi, ama Allison araştırma hattını sürdürdü.
Aynı zamanda, Pasifik Okyanusu boyunca, Japonya’daki Kyoto Üniversitesi’ndeki Honjo, PD-1 adı verilen farklı bir T hücresi fren reseptörü üzerinde çalışıyordu. PD-1’in bloke edilmesi, T hücrelerine kansere neden olan benzer bir sonuca sahipti. Daha da iyisi, PD-1 daha geniş bir kanser yelpazesi için başarıya ulaşabiliyor gibi görünüyordu.
Yaklaşık 20 yıllık çalışmanın ardından 2010’lardaki klinik deneyler Allison ve Honjo’nun doğru olduğunu kanıtlamaya başladı. PD-1 tedavisinin akciğer kanserine, böbrek kanserine, deri kanserine ve lenfomaya (bağışıklık sistemi kanseri) karşı etkili olduğu gösterilmiştir. Daha da iyisi, CTLA-4 ve PD-1’i bloke etmenin kombinasyon terapileri melanomlu hastalarda daha etkilidir.
Bugün, bu kanser tedavilerine kontrol noktası terapileri denir. Diğer kanser terapilerinde olduğu gibi, T-hücreleri bazen sağlıklı hücrelere de saldıran yan etkiler vardır. Ancak yan etkiler genellikle yönetilebilir ve araştırmacılar bunları azaltmanın yollarını arıyor. Nobel Ödül Komitesi, Allison ve Honjo’nun çalışmalarının “kanser tedavisini devrimden geçirdiğini ve kanserin nasıl yönetilebileceğine dair bakışımızı kökten değiştirdiğini” söyledi.
Yorumlar
0 Yorumlar
GIPHY App Key not set. Please check settings